کافئین از ترکیبات محرک موجود در برخی مواد غذایی و به ویژه نوشیدنی ها می باشد. به عنوان مثال در هر چای کیسه ای 50 تا 60 میلی گرم و یا در هر چای کیسه ای سبز 35 تا 58 میلی گرم کافئین وجود دارد. میزان این ترکیب در قهوه بسته به نوع ان بسیار متغیر است.
اثر کافئین بر سیستم قلبی عروقی دستگاه درون ریز، سیستم عصبی و دستگاه گوارش به اثبات رسیده است. شکر و روغن های ترانس اضافه شده به نوشیدنی های کافئینه اثر آنتی اکسیدانتی آن را کم می کنند. کافئین اثر تحریکی بر روی سیستم عصبی مرکزی و محیطی ( اندام های بدن) دارد. مصرف بالای مقادیر بالای کافئین ممکن است با بعضی داروهای اعصاب تداخل داشته باشد.
مصرف کافئین در افراد با خواب کافی موجب بهبود سرعت عکس العمل در اتفاقات شده است. و در افراد با خواب کم موجب بهبود یادگیری، تصمیم گیری و بهبود عمل در کار های روزمره مثل رانندگی شده است. کسانی که به صورت روزانه از کافئین استفاده می کنند عملکرد بهتری در سرعت ذهنی مثل واکنش نشان دادن و اندیشیدن داشته اند. مصرف کافئین موجب افزایش هوشیاری انرژی ذهنی و توانایی تمرکز مخصوصا هنگام خستگی و کار در نیمه شب می شود.
کافئین در محصولاتی نظیر انرکاف با میزان 200 میلی گرم در هر کپسول و همچنین در مکمل دابل بول با ترکیب با مواد انرژی زای دیگر نظیر جنسینگ وجود دارد. همچنین قرص های جوشان انرژی زا با محوریت اصلی کافئین با نام های مختلف نظیر جوشان انرژی زای یوروویتال، قرص جوشان انرژی زای شرکت نیچرز پلنتی در بازار دارویی وجود دارند.
بررسی مقالات نشان داده است که مصرف کافئین در جت لگ ( پرواز زدگی) و یا در کسانی که شیفت های چرخشی شب دارند موجب بهبود عملکرد ذهنی مثل حافظه راه حل یابی و توجه شده است. مصرف کافئین دارای اثر بخشی خوبی در تسکین سردرد میگرنی است که این اثر در ترکیب با داروهای مسکن دیگر تشدید می شود. از طرفی مصرف طولانی کافئین در یک بررسی با برگشت سردرد میگرنی مرتبط بوده است.
سردرد از علائم شایع محرومیت مصرف کافئین در افرادی است که طولانی مدت از کافئین یا نوشیدنی های آن استفاده می کنند. نتایج چندین پژوهش تاثیر وابسته به دوز مصرف چای یا قهوه را پیشگیری از بروز بیماری پارکینسون نشان داده است. البته این اثر در مطالعه ای دیگر روی زنان یائسه مصرف کننده هورمون های درمانی به اثبات نرسیده است.
در یک مطالعه در آمریکا مصرف قهوه موجب کاهش ریسک بروز افسردگی در افراد سالم در زنان شده است. مصرف کافئین به صورت نامشخصی موجب کاهش ریسک دیابت شده است. مطالعات طولانی مدت متعددی نشان داده است که مصرف طولانی قهوه موجب بهبود حساسیت به انسولین در افراد دیابتی شده است.
مصرف کم تا متوسط کافئین (قهوه) ممکن است از سکته های قلبی جلوگیری کند. مصرف کافئین ریسک ابتلا به سیروز کبدی را کاهش می دهد. مصرف منظم قهوه موجب کاهش سیر پیشرفت بیماری هایی مثل هپاتیت C پیشرفته شده است.
مصرف منظم قهوه و چای با کاهش ریسک ابتلا به سرطان پروستات همراه است.
میزان حداکثر حد مجاز مصرف کافئین که با بروز عوارض جانبی همراه نیست تا 400 میلی گرم در بزرگسالان پیشنهاد شده است. استفاده از کافئین موجب افزایش استقامت در ورزش های هوازی شده و اثراتی نظیر افزایش هوشیاری و تمرکز افزایش قدرت استقامت و قدرت عضلات، افزایش تحمل عضلات در برابر فشار تمرین و به تعویق افتادن خستگی می شود.
مصرف بیش از حد قهوه و نوشیدنی های کافئین دار موجب افزایش ریسک اضطراب و پرخاشگری می شود که البته این عوارض در افراد بدون زمینه بیماری یا مشکلات عصبی معمولا نامرتبط با مصرف کافئین است.
تهیه مکمل های حاوی کافئین را از داروخانه های فروش اینترنتی معتبر به شما خواننده محترم توصیه می کنیم تا اصالت کالا تضمین شده باشد.